Wacław Suska (1922-1999) z Dąbrówki w gminie Łuków, w woj. lubelskim, młodszy brat Bolesława, prowadził niewielkie gospodarstwo, dorywczo podejmował się różnych zajęć związanych z ciesielstwem, stolarką czy budownictwem. Rzeźbić zaczął w 1969 roku, zachęcony sukcesami najbliższych sąsiadów ‒ Adamskiego i Cąkały. W podjęciu tej działalności dostrzegł też szansę na poprawę swojej sytuacji materialnej. Mimo pierwszych trudności warsztatowych, z czasem, za pomocą prostych narzędzi wykonanych we własnym zakresie, zaczął tworzyć bardzo ekspresyjne i niekonwencjonalne w formie rzeźby. Rzeźbił postaci świętych, ale chętnie przedstawiał również tematykę historyczną, co było efektem jego zainteresowań wyniesionych ze szkoły. Współpracował z Cepelią, Desą, uczestniczył w wielu kiermaszach i konkursach. Jego rzeźby były pokazywane zarówno na wystawach indywidualnych prezentujących jego twórczość, jak i zbiorowych, w kraju i za granicą. Był członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W 1981 roku został laureatem Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej”.