Bolesław Suska (1919-2011) z Dąbrówki w gminie Łuków, w woj. lubelskim, był rolnikiem, ale znał też się na ciesielstwie, murarce, grał na skrzypcach i harmonii w czasie wesel i zabaw. Rzeźbić zaczął w 1970 roku za namową brata Wacława. Podejmował tematy sakralne i świeckie. Rzeźbił pojedyncze figury świętych, postaci historycznych. Ulubioną i dominującą formą w jego twórczości, dającą mu dużą swobodę wypowiedzi artystycznej, była płaskorzeźba. Tworzył prace z wyraźnie nakreśloną narracją, pełne dynamizmu, o pełnym modelunku we fragmentach przedstawianych scen, z domalowywanymi tłami, mającymi na celu wzmocnić przestrzenność kompozycji. Rzeźbiarz współpracował z Cepelią i Desą, uczestniczył w konkursach, kiermaszach sztuki ludowej. Jego prace są wielu muzeach w Polsce i w prywatnych kolekcjach. Brały też często udział w wystawach krajowych, jak i zagranicznych. Był członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W 1978 roku został laureatem Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej”.