Feliks Czajkowski (1905-1978) urodził się w Jabłonnej w woj. mazowieckim. Pochodził z rodziny kolejarskiej. W czasie okupacji mieszkał w Warszawie i pracował w ochronie kolei. Po drugiej wojnie światowej podjął pracę jako mistrz budowlany w Nowej Hucie. Z czasem znalazł zatrudnienie w hucie aluminium w Skawinie i zamieszkał w Zelczynie niedaleko Krakowa. Zaczął rzeźbić w 1958 roku, kiedy przeszedł na rentę. Zafascynowany szopkami i folklorem krakowskim, zaczął wykonywać wieloelementowe kompozycje rzeźbiarskie odzwierciedlające tę tematykę. Z czasem stała się ona rozpoznawalnym znakiem jego twórczości. Rzeźbiarza inspirowała również tematyka biblijna. Ulubionym wątkiem, często podejmowanym i rzeźbionym przez niego w wielu wariantach, były sceny z Adamem i Ewą w raju. Jedno z takich przedstawień jego autorstwa było reprodukowane w 1969 roku na znaczku pocztowym w serii „Polska rzeźba ludowa”. Było to dużym sukcesem dla artysty. Jego prace znajdują się w wielu muzeach, takich jak Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach, a także w kolekcjach prywatnych, m.in. w kolekcji Izabelli i Piotra Sałustowiczów.