Tadeusz Cąkała (1927-1975) ze wsi Sobiska w pow. łukowskim, w woj. lubelskim, był rolnikiem, jak też muzykantem wiejskim. Grywał na weselach na skrzypcach i na kornecie. Rzeźbić zaczął w 1964 roku pod wpływem Marianna Adamskiego. W swoich pracach podejmował tematykę sakralną i świecką inspirowaną życiem dawnej wsi, a także inicjowaną przez konkursy, w których chętnie brał udział. Jego pełne spokoju i monumentalności rzeźby cechują się starannością wykonania i polichromią kładzioną z dużym wyczuciem kolorystycznym. Artysta współpracował z Cepelią, Desą, uczestniczył w przeglądach sztuki ludowej w kraju i za granicą. Był członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum w Łukowie, w Muzeum Etnograficznym w Krakowie, w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie, w Muzeum Etnograficznym w Toruniu. Kupował je też do swojej kolekcji Ludwik Zimmerer. Tadeusz Cąkała był wybijającą się postacią w ośrodku łukowskim. Jego talent budził uznanie zarówno specjalistów zajmujących się sztuką, jak i innych rzeźbiarzy.