Antoni Mazur (1910-2010) ze wsi Zawoja, w woj. małopolskim, rolnik, kowal, wybitny rzeźbiarz beskidzki, jeden z ostatnich przedstawicieli najstarszej generacji rzeźbiarzy ludowych. W swoim życiu miał dwie pasje, rzeźbienie i muzykowanie. Grał na weselach i zabawach. W latach 30. XX wieku był członkiem zespołu pieśni i tańca Babiogórscy. Potrafił grać na wielu instrumentach ‒ skrzypcach, basie, akordeonie, klarnecie, puzonie, trąbce. Od najmłodszych lat podczas wypasania krów rzeźbił fujarki, figurki do ruchomych szopek, z którymi kolędowali on i jego rówieśnicy. Wykonywał też dla mieszkańców swojej wsi niewielkich rozmiarów rzeźby z przedstawieniami Chrystusa, Matki Boskiej i świętych patronów. Po założeniu rodziny, na kilkanaście lat odszedł od rzeźbienia. Wrócił do niego w latach 50. XX wieku, wykonując ołtarz do kaplicy na zamówienie ojców z Klasztoru Karmelitów Bosych w Zawoi, a później stacje Drogi Krzyżowej.

W jego dorobku dominują rzeźby o tematyce sakralnej ‒ pojedyncze przedstawienia świętych, aniołów, diabłów, ale też ‒ szczególnie interesujące ‒ kompozycje wieloelementowe z rozbudowaną fabułą. Najczęściej są to sceny biblijne, ale też rodzajowe z życia beskidzkiej wsi. Często przybierają one formę ołtarzyków, kapliczek, szopek, otwartych frontalnie budynków. Uwagę zwraca ich żywa polichromia, mieniąca się od brokatowych złotych lub srebrnych akcentów umieszczanych na całej kompozycji. Zgodnie z ludową estetyką, przedstawienia te chętnie ozdabiał wyciętymi z drewna ptaszkami, kwiatami, drzewkami. Po wojnie, rzeźbami Antoniego Mazura jako pierwszy zafascynował się Ottomer Pradel, kolekcjoner z Krakowa, a później inni zbieracze, jak Leszek Macak. Za jego sprawą rzeźby artysty znalazły się w renomowanych światowych muzeach, m.in. American Folk Art Museum w Nowym Jorku, Museum of Craft and Folk Art w San Francisco. Prace Mazura kolekcjonował także znany rzeźbiarz ludowy z Kutna, Tadeusz Kacalak. W kolekcji Izabelli i Piotra Sałustowiczów znalazło się 14 prac w pełni odzwierciedlających charakter twórczości artysty. Antoni Mazur rzeźbił do późnej starości. Uważny jest za jednego z największych rzeźbiarzy prymitywistów tej rangi co Heródek z Lipnicy czy Jędrzej Wawro z Gorzenia. Był Członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych.