Adam Zegadło (1910-1989) pochodził ze wsi Krzyżka koło Suchedniowa w woj. świętokrzyskim. Zajmował się rolnictwem, ale podejmował się też wielu innych zajęć od wczesnych lat młodzieńczych. W latach 30. XX w. i powojennych, jak wielu mieszkańców okolicznych wsi, dorabiał wyrobem drobnych przedmiotów gospodarskich z drewna i zabawek. W wieku 50 lat, zainspirowany rzeźbami syna Henryka, wykonywanymi dla Cepelii, zaczął tworzyć własne prace. Do rozpropagowania jego twórczości przyczyniło się Muzeum Świętokrzyskie w Kielcach, które jako pierwsze zaczęło kupować jego rzeźby. Jego pozycję artystyczną dodatkowo ugruntowała wystawa „Inni” w 1965 roku, mająca miejsce w Zachęcie ‒ Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie. Artysta stał się znanym i rozpoznawalnym rzeźbiarzem. Jego prace znajdują się w renomowanych muzeach etnograficznych w kraju. Były też kupowane przez prywatnych kolekcjonerów, takich jak Ludwik Zimmerer, Bolesław Nawrocki, Leszek Macak, Izabella i Piotr Sałustowiczowie.

W swoich pracach podejmował tematykę religijną, jak i świecką, nawiązującą do życia wsi kieleckiej, lokalnych legend, historii. W niektórych rzeźbach łączył oddzielne elementy metodą, która stosował w zabawkarstwie. Jego dzieła cechują się żywymi barwami zestawianymi kontrastowo i niekonwencjonalnymi formami wymyślonymi przez artystę, niezwiązanymi z tradycyjną rzeźbą ludową. W 1974 roku rzeźbiarz został laureatem Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej”.