Wojciech Oleksy (1903-1985) był głuchoniemym analfabetą. Mieszkał z rodziną brata, który był rolnikiem i kościelnym w Paszynie. Pomagał mu w kościele i w drobnych pracach gospodarskich. Rzeźbić zaczął w połowie lat 60. XX w. Jego rzeźbiarską pasję odkrył i wspierał ksiądz Nitka. Tematem jego niewielkich, lapidarnych rzeźb, kolorowanych kredkami, były przedstawienia Chrystusa, Piety, Matki Boskiej, aniołów, świętych. Twórczość Oleksego wypromował w połowie lat 60. XX wieku znany warszawski kolekcjoner Bolesław Nawrocki. Za jego sprawą, telewizja polska nakręciła dokument o artyście. Eksponował on rzeźby Oleksego na wystawach ze swojej kolekcji, także w wielu krajach europejskich, m.in. w Szwajcarii, w Genewie (gdzie przez jakiś czas pracował w UNESCO). Działalność rzeźbiarska Wojciecha Oleksego dała początek paszyńskiemu ośrodkowi rzeźby, który stał się znany w kraju i za granicą. Rzeźby artysty znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych. Kolekcjonowali je też m.in. Ludwik Zimmerer, Leszek Macak, Izabella i Piotr Sałustowiczowie.