Stanisław Denkiewicz (1913-1990) mieszkał we wsi Jedlnia Kościelna, na terenie Puszczy Kozienickiej. Od młodzieńczych lat, pasąc krowy, strugał dla siebie ptaszki, figurki zwierząt. W wieku 18 lat zaczął rzeźbić dla ludzi drewniane laski w stylu zakopiańskim, jak również papierośnice, pudełeczka na tabakę, ramki dla obrazów z ozdobną snycerką. Dwa lata później zajął się rzeźbą figuralną. Pierwszymi pracami były przedstawienia Chrystusa Ukrzyżowanego, ołtarzyk domowy. W latach 1936-1937, w czasie służby wojskowej rzeźbił też orły dla rodzin wojskowych. Do rzeźbienia wrócił w 1967 roku, wykonując rzeźby na konkurs dla Muzeum Regionalnego w Radomiu. Jego twórczość, wielokrotnie nagradzana, stała się znana nie tylko w Polsce, ale też za granicą. Znajduje się w licznych muzeach w Polsce i w prywatnych zbiorach. Denkiewicz podejmował zarówno tematykę sakralną, jak i świecką związaną z życiem dawnej wsi, jej demonologią. Jego rzeźby i płaskorzeźby, cechujące się dużym dostojeństwem i spokojem, pokrywa polichromia lub są w naturalnym kolorze drewna. Artysta był członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych, zasiadał też we władzach jego Zarządu Głównego. Przez wiele lat współpracował z Cepelią i Desą.