Przejdź do treści głównej serwisu
Muzeum
Wersja kontrastowa
A A A
BIP

Muzeum Etnograficzne w Social Mediach

  • Start
  • Aktualności
  • O muzeum
  • Dla zwiedzających
  • Wystawy
  • Parki etnograficzne
  • Edukacja
  • Wydarzenia
  • Galeria
  • Wydawnictwa
  • Kontakt

Franciszek Świder (1903-1984) Powrót

  • ■ Historia kolekcji
  • ■ O kolekcji
  • ■ Najstarsza generacja rzeźbiarzy
  • Antoni Mazur (1910-2010)
  • Jan Madej (1905-1989)
  • Jędrzej Wawro (1864-1937)
  • Józef Grucela (1898-1982)
  • Józef Piłat (1900-1971)
  • Piotr Dymurski (1911-1979)
  • Stanisław Denkiewicz (1913-1990)
  • Władysław Bąk (1904-1995)
  • Władysław Chajec (1904-1985)
  • ■ Ośrodek łukowski
  • Bolesław Suska (1919-2011)
  • Marian Adamski (1929-2007)
  • Stanisław Suska (1959 r.)
  • Tadeusz Cąkała (1927-1975)
  • Wacław Suska (1922-1999)
  • ■ Ośrodek paszyński
  • Anna Padoł (1953-2019)
  • Józef Orlecki (1931-2013)
  • Mieczysław Piwko (1924-1993)
  • Piotr Kożuch (1940-2017)
  • Stanisław Mika (1909-1987)
  • Stanisław Poręba (1919-1984)
  • Wojciech Oleksy (1903-1985)
  • Stanisław Hołda (1926-1987)
  • ■ Ośrodek sierpecki
  • Jan Krajewski (1935-2017)
  • Wincenty Krajewski (1896-1978)
  • ■ Rzeźbiarze spoza ośrodków
  • Adam Zegadło (1910-1989)
  • Eugeniusz Zegadło (ur. 1943)
  • Feliks Czajkowski (1905-1978)
  • Franciszek Lenart (1919-1997)
  • Franciszek Świder (1903-1984)
  • Grzegorz Król (ur. 1953)
  • Ignacy Majerek (1915-1987)
  • Izydor Błaszczak (1897-1976)
  • Józef Sobota (1984-1979)
  • Józef Zganiacz (1904-1996)
  • Ludwik Kubaszczyk (1905-1984)
  • Michał Skorut (1918-1984)
  • Piotr Zelek (1926-2009)
  • Roman Śledź (1948)
  • Literatura

Franciszek Świder (1903-1984) pochodził ze wsi Sielec w pow. ropczycko-sędziszowskim, w woj. podkarpackim. Rodzice chcieli by zajmował się rolnictwem, ale on upodobał sobie stolarstwo. W latach 1923-1924 ukończył kursy czeladnicze u mistrza stolarskiego w Nakle nad Notecią. Swoje rzemiosło doskonalił, wykonując prace stolarskie dla wielu rodzin hrabiowskich, m.in. Czartoryskich w Pełkinach czy Komorowskich w Bojanowie. Sytuacja rodzinna po śmierci ojca, zmusiła go do powrotu w 1932 roku na ojcowiznę i zajęcia się gospodarstwem. Prowadził je z żoną do początków lat 50. XX w. Chcąc zapewnić lepsze wykształcenie dzieciom, przeniósł się do Rzeszowa. Najpierw wykonywał dorywcze prace przy konserwacji mebli dla Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu. W 1959 roku uzyskał dyplom mistrza stolarskiego. W 1960 roku znalazł stałe zatrudnienie w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie, gdzie pracował jako stolarz do 1971 roku. Zaczął rzeźbić w 1959 roku po tragicznej śmierci syna, traktując zajęcie to jako formę autoterapii. Wykonywał płaskorzeźby i rzeźby figuralne, podejmując zarówno tematykę religijną, jak i świecką. W jego pracach, podobnie jak w rzeźbie ludowej, pojawiają się niezamierzone deformacje czy zniekształcenia, zaś w przeciwieństwie do kanonu ludowego, artysta do swoich prac wprowadzał element ruchu. Artysta brał udział w wielu konkursach regionalnych na sztukę ludowa, zdobywając na nich wiele nagród. W latach 60. XX w. miał też kilka wystaw indywidualnych w Rzeszowie. Rzeźby artysty kolekcjonował m.in. znany aktor krakowski i miłośnik sztuki ludowej, Ferdynand Kijak-Solowski.

Ucieczka do Egiptu, 1960, drewno, niepolichromowane, wym. 26×23,5x9cm, MET/68639/S

Program Regionalny
Województwo Kujawsko-Pomorskie
Unia Europejska