„Wianki na Wiśle”, Maria Wagner, 1982, olej na płótnie, 46×34 cm

Noc Kupały to słowiańskie święto, które związane jest z przesileniem letnim i przypada w najkrótszą noc w roku. W tym roku jest to noc z 20 na 21 czerwca. Symbolika tego święta nawiązuje do ognia i wody, słońca i księżyca a praktyki magiczne do witalności, urodzaju i płodności.

Obraz autorstwa Marii Wagner zatytułowany „Puszczanie wianków” odwołuje się do zwyczaju charakterystycznego dla Nocy Kupalnej, kiedy to panny puszczały w nurt rzeki wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera oznaczało to szybkie zamążpójście. Wróżbą niepomyślną było natomiast utonięcie lub zniszczenia wianka.

Maria Wagner urodziła się w 1900 roku i – jak wspominała sama artystka – od siódmego roku życia „rozpoczęła kreślenie rysunków”. Jej pierwszą inspiracją był przyzagrodowy ogród i sad, z całym swoim bogactwem florystycznym. W miarę upływu lat zainteresowała się portretem oraz zaczęła wyuczać się krawiectwa. Wagner uczęszczała do Szkoły Gospodarstwa Domowego i Robót Kobiecych w Olsztynie, gdzie uczyła się prowadzenia domu, zarządzania budżetem, kucharstwa, szycia bielizny. Później odbywała praktyki w majątkach ziemskich. Zawirowania historyczne I poł. XX w. nie oszczędziły Marii Wagner wielu cierpień i strat, ale pasja do sztuki pozostawała zawsze przy niej i była odskocznią od trudów codzienności i niepewności co do jutra.