„Kucharczyk”, Stanisław Majewski, 1975, Sternalice, woj. opolskie, drewno polichromowane, wys. 30,5 cm

20 października przypada Światowy Dzień Szefa Kuchni. Celem tego święta jest zarówno zwrócenie szczególnej uwagi na ten ważny zawód, jak również poruszenie tak istotnych kwestii jak dzielenie się jedzeniem z potrzebującymi, czy zrównoważone zarządzanie produktami spożywczymi.

W cyklu #sztukazkalendarza prezentujemy rzeźbę Stanisława Majewskiego (1922-1986) pt. „Kucharczyk”. Postać kucharza posiada podstawowe atrybuty – fartuch oraz czapkę kucharską i zaprezentowana jest w ciekawej pozie, w której można odnaleźć zarówno element tańca, jak i ukłon z powitaniem, czy też z zaproszeniem.

Stanisław Majewski to jeden z najbardziej oryginalnych twórców nieprofesjonalnych. Urodził się w 1922 r., w Rembertowie pod Warszawą w rodzinie robotniczej. Nie zdobył wykształcenia w konkretnym zawodzie. Podczas II wojny światowej został wywieziony na roboty do Niemiec. Tam zetknął się z ideologią komunistyczną, która trwale wpisała się w jego światopogląd i filozofię życiową.

Po wojnie osiedlił się z rodziną w Sternalicach gdzie pracował w państwowym gospodarstwie rolnym jako oborowy. Początkowo rzeźbiarstwo było dla niego sposobem spędzania wolnego czasu. Kiedy przeszedł z powodu choroby na rentę, praca artystyczna zdominowała jego życie. Znamiennym jest fakt, że ograniczał godziny swojego snu do trzech, tak aby mieć jak najwięcej czasu na intensywną pracę twórczą.

Dla jego twórczości charakterystyczne są prace definiowane jako obrazo-rzeźby, wykonywane techniką malarsko-rzeźbiarską, gdzie tło malowane było na płycie a pozostałe elementy to płaskorzeźba. Stanisław Majewski nie przykładał wagi do detalu często wyręczając się domalowaniem szczegółów. W jego twórczości tematy sakralne przeplatane były z tradycyjnymi wierzeniami, motywami biblijnymi oraz swoistą filozofią czerpiącą z różnych, często sprzecznych wobec siebie ideologii.