Jędrzej Wawro (1864-1937) urodził się i zmarł w Gorzeniu Dolnym w powiecie wadowickim,
w woj. małopolskim. Był synem rolników, analfabetą. Od młodzieńczych lata ciężko pracował jako drwal
i w kopalniach węgla. Był dwukrotnie żonaty. Jego życie było pełne dramatycznych momentów – śmierć czwórki dzieci, wypadki w kopalni, po których nigdy w pełni nie wrócił do zdrowia. Od dzieciństwa miał zamiłowanie do rzeźbienia. Strugał ptaszki, które potem stały się nieodłącznym elementem wszystkich jego rzeźb. Twórczość Wawry docenił i wypromował w latach 20. pisarz Emil Zegadłowicz. Jego rzeźby były wystawiane w okresie międzywojennym również za granicą, na światowych wystawach we Francji
i Stanach Zjednoczony