W 1919 roku, po uzyskaniu niepodległości przez Polskę po latach zaborów, sejm uznał biało-czerwoną chorągiew za flagę Rzeczpospolitej, precyzując przy tym dokładnie jej barwy i wymiary. Od 2004 obchodzimy Dzień Flagi. Święto wyznaczone na 2 maja – rocznicę dnia, w którym w 1945 roku polska flaga załopotała na Kolumnie Zwycięstwa w Berlinie. W twórczości artystów nieprofesjonalnych motyw biało-czerwonej łączy wydarzenia z różnych epok, jest manifestacją idei wolnościowych i polskości. Zazwyczaj pojawia się w dziełach o tematyce historycznej przywołujących pamięć o wydarzeń związanych z naszą walką o niepodległość i jej bohaterami jak Władysław Jagiełło, Tadeusz Kościuszko, Józef Piłsudski, ksiądz Ignacy Skorupko. Motyw ten pojawia się w scenach batalistycznych począwszy od bitwy pod Grunwaldem, poprzez Powstanie Kościuszkowskie, wojny napoleońskie, wojnę polsko-bolszewicką, po II wojnę światową. Towarzyszy przedstawieniom komentującym stan wojenny i ruch solidarnościowy, a także nawiązującym do chwil dramatycznych dla naszego narodu jak katastrofa smoleńska. Artyści włączając ten motyw do prezentowanej tematyki, traktują go jako symbol naszej przynależności i tożsamości narodowej, państwowej. Jest on przedstawiany nie tylko w postaci flagi, ale też proporców, chorągwi, wstęg biało-czerwonych. Często na nich jest umieszczany orzeł biały w koronie.
Muzeum Etnograficzne w Social Mediach