Szafa różańcowa

W Muzeum wykonano konserwację obiektu z wystawy stałej, tzw. szafy różańcowej z początku XX w. Wykonał ją Franciszek Staszak z Szubina na Pałukach. Pracował nad nią  siedem  lat, wykonując polecenie otrzymane we śnie (patrz: opis na wystawie stałej Tajemnice codzienności).
Różaniec składa się z dwóch części: podstawy w formie drewnianej skrzyni oraz nastawy w formie przeszklonej, jednodrzwiowej witryny z trójkątnym, również przeszklonym zwieńczeniem. Wnętrze witryny podzielone jest czterema półkami. Na każdej półce znajdują się po trzy sceny różańca wykonane z figurek rzeźbionych w drewnie. Włączając trzy sceny umieszczone w zwieńczeniu otrzymujemy piętnaście części różańca.
„Szafa różańcowa” może stanowić małą łamigłówkę dla dociekliwego obserwatora, ponieważ porządek części różańcowych nie został zachowany.
Renowacja obiektu polegała na demontażu drewnianych figurek, oczyszczeniu ich oraz półek z nawarstwień kleju i brudu, założeniu kitów w miejscach ubytku drewna w półkach, kolorystycznym scaleniu warstwy malarskiej półek, oczyszczeniu i zacerowaniu ozdobnych tasiemek, ponownym zamontowaniu figurek na kołki. Pan Bogdan Kulasiński wykonał naprawę oświetlenia wnętrza szafy różańcowej.
Opr. Justyna Rochon