Ekspozycja w Kaszczorku
Park Etnograficzny w Kaszczorku to ekspozycja budownictwa ludowego ziemi chełmińskiej oraz obiektów architektury związanych z rybołówstwem i zajęciami wodnymi. Skansen znajduje się na terenie istniejącej kiedyś zagrody, która należała do miejscowej, wielopokoleniowej rodziny rybacko-rolniczej. Głównym obiektem tej dawnej zagrody, jak również obecnie odtwarzanej przez pracowników Muzeum – jest drewniana chata z końca XVIII w., zabezpieczona in situ. Oznacza to, że została poddana konserwacji w tym samym miejscu, w którym kiedyś ją wybudowano. Pozostałe budynki: stodoła, obora, szałer, szopa zostały przeniesione z terenu ziemi chełmińskiej. Są posadowione w miejscu takich samych obiektów, które kiedyś w zagrodzie się znajdowały, ale nie zachowały się do naszych czasów. Dzięki tym staraniom udało się odtworzyć charakter zagrody z końca XIX w. Poniżej usytuowana jest druga część skansenu, gdzie znajdują się obiekty architektury związane z pracą rybaków i wodniaków: barki z Fordonu i Torunia Winnicy, wiaty nadjeziorne, budy rybackie z Kaszczorka oraz prom obsługujący przeprawę osobowo – towarową przez rzekę Nogat.
Ekspozycja dostępna w okresie letnim (dla grup, min. 10 osób). Obowiązują wcześniejsze zapisy: tel.: 56 622 80 91 w. 27, e-mail: pek@etnomuzeum.pl.
Tu jesteśmy
Chata z Kaszczorka
Drewniana chata w Kaszczorku znajduje się w tym samym miejscu, w którym wybudowano ją pod koniec XVIII wieku. Do lat 60. XX wieku była częścią gospodarstwa zamożnej rodziny Wilmanowiczów, utrzymującej się z uprawy ziemi, hodowli zwierząt i rybołówstwa. Obecnie budynek jest częścią muzealnej zagrody z ziemi chełmińskiej. Oprócz chałupy znajduje się tu stodoła i obora oraz wiata i szopa na łodzie. Wymienione budynki gospodarcze musiano przenieść z innych miejscowości, bowiem te, które stały tu wcześniej, nie zachowały się do naszych czasów. W ten sposób utrzymano charakter typowej, czworobocznej zagrody z ziemi chełmińskiej z końca XIX wieku. Prezentowana na zdjęciu chałupa zbudowana jest z bali sosnowych posadowionych na fundamencie z polnych kamieni. Ten okazały budynek ma 23 m długości i 7,5 m szerokości. Pamiętać jednak należy, że był miejscem zamieszkania jednej z najzamożniejszych rodzin z Kaszczorka.
Barki
Drugą część Parku, gdzie prezentowane są obiekty obrazujące życie i pracę ludzi zawodowo związanych z rzeką, zlokalizowano poniżej zagrody, na terenie łagodnie opadającym ku Drwęcy. Na zdjęciu widoczne dwa domki pływające – barki mieszkalne: z Torunia-Winnicy (1920 r.) i z Fordonu (1912 r.). Drewniane nadbudowy barek posadowiono na metalowych, nitowanych pontonach. Po prawej stronie widać szarożółtą sylwetkę promu przewozowego "Jan", który do 1993 r. obsługiwał przeprawę na Nogacie w miejscowości Kępki (pow. nowodworski). Jest to przykład górnolinowego promu na uwięzi. Za barkami i promem wyłania się strzelisty dach wiaty jeziornej do suszenia sieci. Obecnie pod jej dachem stoi "bat", ponad trzynastometrowa łódź piaskarzy, którzy trudnili się wydobywaniem piasku, żwiru i kamieni z dna Wisły. W tej części Parku znajdują się również inne obiekty architektury rybackiej i wodniackiej, m.in. sezonowe budy rybackie.
Muzeum Etnograficzne w Social Mediach