2 stycznia 1959 r.  prof. Maria Znamierowska-Prufferowa zanotowała w swojej księdze pracy: „Pierwszy dzień Muzeum Etnograficznego. Piękny dzień. Wszyscy uśmiechnięci – pasmo pracy!” Notatka ta powstała w Ratuszu będącym siedzibą funkcjonującego w latach 1946-1958 Działu Etnograficznego Muzeum Okręgowego. Pani Profesor i niewielka grupa jej pracowników, m.in. M. Polakiewicz, I. Wronkowska, K. Antonowicz, H. Mikułowska,  J. Rompski, M. Pieciukiewicz, B. Horbaczewski mieli się z czego cieszyć. Samodzielne muzeum, wymarzone niemal od początku przybycia do Torunia w 1946 r.  dr M. Prüfferowej, w grupie Wilnian, byłych pracowników Uniwersytetu Stefana Batorego –  współtwórców  Uniwersytetu Mikołaja Kopernika –  stało się faktem.
 

Gdy w 1946 r. ukazał się w lokalnej prasie artykuł  Pomorskie Muzeum Ludoznawcze – była to już bardzo śmiało zarysowana wizja. W 1950 r. projekt wzbogacony jest o skansen, opisany  w artykule Dlaczego kocham Toruń i pragnę w nim widzieć Park Ludowy i muzeum na wolnym powietrzu. Usilne starania doprowadzają w 1953 r. (17.IV.) do uznania przez  Prezydium Miejskiej Rady Narodowej potrzeby  utworzenia odrębnego i samodzielnego Muzeum Etnograficznego w Toruniu oraz przeznaczenia na ten cel budynku Arsenału. Wkrótce zaczęto go remontować oraz budować nowy gmach Muzeum, który był  pierwszym w Polsce po wojnie budynkiem muzealnym,  tworzonym od podstaw, z przeznaczeniem na  zaplanowaną wystawą. W Toruniu został zdetronizowany dopiero niedawno przez Centrum Sztuki Współczesnej.  Wystawa, o której mowa dotyczyła rybołówstwa tradycyjnego, zaś  zgromadzona przez Profesor kolekcja muzealiów z tej dziedziny pozostaje  do  dziś chlubą Muzeum.

Tymczasem odbiór Arsenału po remoncie nastąpił 6 lutego 1959 r., do końca marca trwała przeprowadzka  5 tys. muzealiów oraz skromne wyposażenie niegdysiejszego Działu Etnograficznego. Już 17 kwietnia odbyła się uroczysta inauguracja prac Muzeum, na którą Pani Profesor zaprosiła w szczególności wszystkich zasłużonych  dla jego powstania oraz mogących pomóc w dalszym rozwoju. Wśród wielu  profesorów UMK obecny był oczywiście ten najbliższy sercu, prof.  Jan Prüffer. Najważniejszą osobą był z całą pewnością prof. dr hab. Stanisław Lorentz, dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie, autorytet muzeologiczny, dawny znajomy obojga Prüfferów z pięknych wileńskich czasów. Pani Profesor  wyglądała tego dnia szczególnie radośnie, bardzo elegancka, w białym kostiumie. Na zdjęciu w drzwiach Arsenału towarzyszy jej Maria Polakiewicz, najbliższy współpracownik, osoba wielce zasłużona dla naszej instytucji.

Hanna Muzalewska-Alexandrowic